Toneelverslag B

1 Opvoeringstekens - Hoe maken de proxemiek en gestiek (groepering en beweging van personages) de onderlinge verhoudingen zichtbaar?

Je hebt enerzijds de melkboer en de generaal, dat zijn de twee hoofdrolspelers van dit stuk. Dit merk je alleen al aan de hoeveelheid tekst. Maar ze hebben niet alleen veel tekst, ze staan ook continu op het podium.

Deze twee personages staan ook altijd samen, ze wijken geen moment van elkaars zijde. Net als de familie van de boswachter. De moeder ziet absoluut geen kwaad in haar eigen zoon. Maar je merkt wel dat de zoon elke keer opnieuw zenuwachtig wordt wanneer hij de melkboer en de generaal ontmoet.

- Op welke locaties speelt het stuk zich af? Hoe vinden de locatiewisselingen plaats?

Het toneelstuk vindt plaats in een donker bos, ergens in België. Bij het begin van de voorstelling wordt er een grote mistwolk de zaal ingespoten. Dat wekt meteen een mysterieus kantje op. Ook op het einde van de voorstelling gebeurt dit. Heel het stuk speelt zich af in het bos, waardoor er niet echt locatiewisselingen plaatsvinden, maar af en toe vinden er ‘black outs’ plaats die ons dan naar een andere scène begeleiden.

We moeten ons situeren in de toekomst, een tijd waarbij het einde van België nabij is. De donkere setting werkt hier prima voor. Je krijgt echt een gevoel van een donkere wereld, waar iedereen aan zichzelf denkt. Het bos werk zeker ook als metafoor.

- In hoeverre draagt de belichting bij tot het geheel?

De belichting is een belangrijk aspect van deze voorstelling. Deze scheppen een mysterieuse setting. Op het ene moment is de belichting heel groot, maar op het andere moment wordt er heel klein gespeeld met juist één spot op de acteurs.  Dankzij de belichting creëren ze ook diepte op het toneel.

- Wordt er gebruikgemaakt van multimediamiddelen (film, videoprojectie)? Zijn die functioneel?

Het toneel wordt omgringd door een groot doek waar bomen op staan afgebeeld. Echter, hier worden nog geen projecties op afgespeeld. Deze zijn in de voorstelling niet aanwezig. Geluidseffecten daarentegen zijn wel genoeg aanwezig in deze voorstelling.

2 Evaluatie - Wat vind je van de voorstelling in zijn geheel? Geef een genuanceerd en onderbouwd antwoord.

Ik ben iemand die niet heel vaak naar toneel gaat kijken. Op voorhand wist ik ook niet wat ik moest verwachten van dit stuk. Maar de thematiek van deze voorstelling sprak mij zeker aan. Er werd teruggegaan naar het verleden in een toekomstig België. Zo werd er duidelijk een link gelegd met Dutroux, maar ook met andere jaren 90 problemen. Dit alles wordt flink gekruid met een dosis maatschappelijke thema’s, zoals pesten, zelfmoord en eenzaamheid.

Het verhaal zelf vond ik moeilijk te volgen. Er waren personages bij die ik pas bij het einde van de voorstelling kon plaatsen. De verschillende (zelf)moorden die aan bod kwamen bij personages die je niet te zien kreeg, waren niet altijd even duidelijk. Hierbij kwam ook nog eens kijken dat, hoewel het een spannend verhaal is, er nooit echt spanning aanwezig is. Op het einde van het stuk, wanneer Kareltje wordt vermoord, was het voor mij de enige keer dat het spannend was en dat ik op het puntje van mijn stoel zat. Door de slordige opbouw, voor mij in ieder geval,  had ik na een uur al een licht vervelend gevoel. De laatste scène maakte dit wel goed.

De acteurs zijn stuk voor stuk bekende acteurs. Vele ervan heb ik al op TV zien passeren. De melkboer en de generaal zaten fantastisch in hun rol en vulde elkaar perfect aan. Met de nodige dosis (zwarte) humor waren deze twee het beste op het toneel voor mij. Maar ook Michael, de zoon van de boswachter, vond ik goed. Bij het begin van het stuk denk je dat hij zeker iets met de moord en de verdwijning van Kareltje te maken heeft, maar hij weet dit steeds goed te ontkennen. De interacties onderling tussen de acteurs klopten. Ze spelen makkelijk in op elkaar en deden mij regelmatig lachen.

Het  is moeilijk om je helemaal in te leven in de personages, dit omdat je nooit weet wie de waarheid spreekt en wie niet. Zelfs bij de melkboer en de generaal heb je dit gevoel. Ondanks dat zij een beetje voor politie spelen, had ik constant het gevoel dat zij er zelf ook iets mee te maken hadden. Ik kon me enigszins inleven bij de ouders van Kareltje, zij zijn hun kind kwijt. Gelinkt aan de problemen uit de jaren 90. Maar het feit dat zij dan in die kelder zitten, verandert alles.

Over het algemeen was het een voorstelling met ups en downs. De sfeer die ze creëerden met het prachtige decor was niet helemaal gelijk aan het verhaal. Ondanks de thematiek die mij zeker aanspreekt, verloor ik soms de aandacht. Het is een zwaar thema waarbij de nodige kritiek op onze samenleving wordt gegeven. Op het einde van de voorstelling komt alles gelukkig samen waardoor je een ‘eureka’ gevoel hebt. Ik kan mij wel voorstellen dat dit voor leerlingen van de secundaire school geen gemakkelijke voorstelling is. Het gevoel van een oud sprookje krijg je er wel bij, ze willen het gruwelijke terug naar boven brengen. Daar zijn ze zeker ingeslaagd!